MEHMET RAUF (1875-1931)
(Edebiyat)
Servet-i Fünün romancılarındandır. Bahriye Mektebi’ni bitirip deniz subayı olmuştur. Bir hikâyelesinden dolayı ordudan uzaklaştırıldı. Hayatını yazarlıkla kazandı.
Mehmet Rauf, Halit Ziya’nın tesirinde kalmıştır; fakat dil yönünden aralarında çok farklılık vardır. Halit Ziya’ya göre daha sade bir dil kullanmıştır. Romanlarında daha çok aşk kadın ve ihtiras görülür. Bir çeşit kadın mecmuası sayılabilecek mecmualar yayınlamıştır. Mensur şiirler, hikâyeler ve tahlil romanları yazmıştır. Hikâye ve romanlarında kendi hayatında da izler bulunmaktadır. Onu üne kavuşturan eseri Eylül’dür. Bu Psikolojik romandır. Tiyatro eserleri de yazmıştır.
Mehmet Rauf Eserleri:
Şiir: Siyah inciler.
Roman: Eyül (1901), Genç Kız Kalbi (1911), Karanfil ve Yasemin (1924), Böğürtlen (1926), Define (1927), Kan Damlası, (1928), Halâs (1929), Son Yıldız Ferdâ-yı Garam Hikâye: İhtizar (1909), Aşıkhane (1909), Son Emel (1913), Hanımlar Arasında (1914), Menekşe (1915), Bir Aşkın Tarihi (1915), Kadın İsterse (1923).
Tiyatro: Cidâl (1911), Sansar (1920), Ceriha, (1923).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder